De dominee preekte over
Mozes, die in zijn afscheidsrede Deuteronomium het volk Israël voor
de keuze stelt: “Besef goed, vandaag stel ik u voor de keuze tussen
voorspoed en tegenspoed, tussen leven en dood,” zegt de
oudtestamentische middelaar in hoofdstuk 30 vers 15. Zijn opvolger
Jozua, de zoon van Nun, herhaalt in het gelijknamige Bijbelboek
dezelfde keuze: “...kies dan nu wie u wel wilt dienen: de goden van
uw voorouders ten oosten van de Eufraat of de goden van de Amorieten,
van wie u nu het land bewoont.” (Jozua 24: 15).
Het is dit vers uit
Jozua, dat volgens de overlevering ten grondslag ligt aan Gotta Serve
Somebody. Met Gotta Serve Somebody opent Slow Train Coming, de eerste
gospel-elpee van Dylan. In 1999 verscheen een versie van dit nummer
op Tangled Up In Blues – Songs Of Bob Dylan. Shirley Ceasar tekende
voor de cover. Ceasar zong dit nummer ook al voor Dylan in '97, bij
de uitreiking van de Kennedy Center Honors.
Scott M. Marshall
schrijft in zijn 'religieuze biografie' over Dylan het volgende: “In
december 1997 zat Bob Dylan op een ereplaats in het Kennedy Center
for the Performing Arts, en het was hem aan te zien dat hij zich
niet op zijn gemak voelde. Hij werd geflankeerd door president
Clinton en zijn vrouw en nog twee eregasten, de actrice Lauren Bacall
en de operadiva Jessye Norman. De in smoking gehulde troubadour leek
net op een zwerver die tot zijn verbazing van straat was geplukt en,
na te zijn gewassen en geschoren, was neergezet in de tussen de
glitter en glamour van de hoofdstad. Waarschijnlijk vroeg Dylan zich
af waarom hij daar was.
(…)
En vervolgens, net toen
het ernaar uit zag dat Dylan het wel had gehad, gebeurde er iets
wonderlijks. Toen gospelzangeres Shirley Ceasar haar uitvoering van
zijn meest bekende christelijke lied Gotta Serve Somebody had
beëindigd, kwam Bob Dylan, de man die die avond nog nauwelijks had
geglimlacht plotseling tot leven. Glunderend keek hij zijn vriendin
vol enthousiasme aan. De verandering was bijna bovennatuurlijk; de
eregast van het Kennedy Center stond op en gaf de aanzet tot
een staande ovatie voor Ceasar, die op het podium vergezeld werd door
[Bruce] Springsteen en [David] Ball. Vlak achter Dylan zat een vrouw
die door het optreden van Ceasar net zo gegrepen was als hij, zijn
metgezel voor die avond: zijn moeder Beatty Zimmerman.”
(uit: Scott
M. Marshall & Marcia Ford – Bob Dylan, De spirituele zoektocht
van een rusteloze pelgrim, 1e druk 2004, Uitgeverij Make Waves,
Amsterdam).
Een nieuwe uitvoering van
Ceasars' versie, met een herschreven slotcouplet, staat op de
gospel-tribute Gotta Serve Somebody uit 2003. Met die heerlijke
afsluiter Gonna Change My Way Of Thinking, van Dylan met Mavis
Staples. Een reggae-versie is te vinden op Is It Rolling Bob? uit
2004. Een Nederlandse vertaling van de hand van Daniël Lohues is te
luisteren op Nieuwe Ruimte, een cd van Rob de Nijs uit 2014.
Daarmee is een greep
genoemd uit het enorme aanbod van versies, uitvoeringen en covers van
deze gospel. Zonder dat daarmee een keuze is gemaakt. Dylan stelt
zijn luisteraars voor de keuze, je zult iemand moeten dienen. Daar
valt niets aan te veranderen. Welke keuze je vervolgens maakt, dat is
dan weer volledig aan jezelf.
Kiezen zul je moeten. Doe
dat maar eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten