Voorlezende vaders

Prins Constantijn doet dit jaar voor het eerst mee aan het Nationale Voorleesontbijt. Met zijn aanwezigheid willen de prins en de organisatie achter het evenement dit jaar specifiek vaders aanmoedigen om voor te lezen, meldt boekenkoepel CPNB.

Onwillekeurig denk ik toch ook aan Bob Dylan. Hij is een vader, en hij heeft wel iets met voorlezen. Bij voorkeur zijn eigen teksten, en dat doet hij al ruim zestig jaar. Doorgaans ondersteund met muziek, maar lang niet altijd.

Het mooiste dat Dylan heeft voorgelezen, is zijn Nobel Lecture. Daarin doet hij verslag van zijn literaire helden. Of nou ja, verslag doen? Dylan legt uit welke boeken hem hebben geïnspireerd, en dat doet hij in het kader van de Nobelprijs voor de Literatuur. De zanger kreeg deze prestigieuze prijs in 2016 toegekend.

Mooi om zijn stem en zijn verhaal te horen.

Bioscoopreleases

Op een nieuwssite staat een lijstje met te verwachten bioscoopreleases. Nu ben ik geen filmkenner, en veel titels en namen neem ik ter kennisgeving aan. Maar misschien hoopte ik wel op de titel A Complete Unknown.

Die zie ik dan weer niet terug. Wel opmerkelijk, want in de Verenigde Staten is al wel de nodige aandacht voor deze film. En onlangs nog heeft Dylan zelf de dialogen doorgenomen, die in deze film te horen zijn.

Ik vaar mijn eigen koers, en ben voor filmnieuws niet aangewezen op een nieuwssite. Nog anderhalve maand wachten en dan kan ik de film zien waar ik naar uitkijk.

Kronieken #122 | Recht

Afgelopen woensdag verliepen de auteursrechten van het boek A Farewell to Arms van Ernest Hemingway. In de Verenigde Staten is het blijkbaar zo geregeld met de auteursrechten, dat die 95 jaar na de eerste uitgave komen te vervallen. Naast dit boek van Hemingway zijn ook rechten rondom Popeye en Kuifje vervallen, waardoor deze eerste drukken nu publiek domein zijn geworden.

Wat zou je willen doen met het boek van Hemingway?

***

Ernest Hemingway verhuisde in 1928 naar Key West, waar hij werd geïnspireerd tot de de novelle De oude man en de zee. Daar kreeg hij in 1953 de Pulitzer Prize voor. Een jaar later ontving Hemingway de Nobelprijs voor de Literatuur, "voor zijn meesterschap in de kunst van het vertellen, meest recentelijk gedemonstreerd in The Old Man and the Sea en voor de invloed die hij heeft uitgeoefend op de contemporaine stijl".

***

Het zijn bekende onderwerpen voor Dylan-fans. Key West is the place to be / If you’re lookin’ for immortality, zingt Dylan. Beide schrijvers kregen een Pulitzer Prize. En beiden ontvingen de Nobelprijs voor de Literatuur.

Vallen de teksten van Dylan onder de auteursrechten? Of zijn ze onderdeel van de muziekrechten, die hij een tijd geleden van de hand heeft gedaan?

***

Neil Young treedt tóch op tijdens het Britse festival Glastonbury. De Canadese Amerikaan had zich teruggetrokken, omdat mede-organisator BBC toch wat merkwaardige eisen gesteld zou hebben. Maar bij nader inzien zijn die eisen geen probleem.

Misschien is het ook wel een grote publiciteitsstunt van Youg en/of Glastonbury. Je hebt het er toch maar even over.

Het is nog onbekend welke andere artiesten op dit festival verschijnen. Dylan niet, gok ik zomaar. Hij is eind vorig jaar al naar het Europese continent geweest. Het lijkt me sterk dat hij opnieuw de plas oversteekt, in zulke korte tijd.

Een volledig onbekende

Een gelukkig en Dylanesque 2025 toegewenst!

Het nieuwe kalenderjaar is een halve dag oud. Natuurlijk weten we niet wat de komende dagen zullen brengen. Dit nieuwe jaar is een volledig onbekend jaar, a complete unknown.

We verheugen ons natuurlijk wel op een paar dingen. Volgende maand komt de film A Complete Unknown in de Nederlandse bioscopen. De film met Timothée Chalamet als Bob Dylan. De Amerikaanse pers is lovend over de film, zo begreep ik uit de tientallen reviews en besprekingen die via ExpectingRain zijn gedeeld.

In het najaar verschijnt mogelijk een nieuwe uitgave van de Bootleg Series. Het 18e deel, opvolger van Fragments, gaat over 'very early material'. Wat zou dat betekenen? Is het de periode van The Witmark Demos: 1962–1964, deel 9 uit de Bootleg-reeks? Is het de tijd dat Dylan in de rokerige koffieshops zijn liedjes vertolkte? Gaat het om opnames met Carolyn Hester?

Maar het mooist zijn misschien wel de dingen die we nu nog niet weten, maar waar we in de loop van het jaar mee worden zoetgehouden. We gaan het zien.

Nu weer aan de oliebollen, met een willekeurige plaat van de maestro op de achtergrond.

Kiribati

Om 11 uur vanochtend is in het verre Kiribati het nieuwe kalenderjaar begonnen. In Nederland duurt het nog even voor we de champagne ontkurken ter ere van 2025. Desondanks hebben mevrouw Frits en ik al wat oliebollen achter de kiezen, vandaag.

Misschien is vandaag nog ergens een moment over om Blood On The Tracks te draaien. Dylan had in september 1974 het album al opgenomen, en nam de proefpersingen mee tijdens familiebezoek in Minnesota. Je kent het wel, die losse week tussen Kerst en Oud&Nieuw.

David Zimmerman, het broertje van Bob Dylan, adviseerde zijn broer om een aantal muzikale en tekstuele wijzigingen aan te brengen. Hetgeen geschiedde, waarna Bob de studio induikt. Sounds 80 Studios in Minneapolis, Minnesota.

Dat is dus veertig jaar geleden.

Het afgelopen jaar was het jaar van de box: The 1974 Live Recordings. De opnames van de tournee die Dylan met The Band heeft gedaan. En het is het jaar van mijn twaalfde Dylan-concert. De tweede met mevrouw Frits, en in Antwerpen, de enige locatie in de Lage Landen waar Dylan dit najaar kwam.

Het was het jaar van A Complete Unknown, een biopic over Dylan's eerste jaren als muzikant.

Het jaar waarin een einde kwam aan de wereldwijde Rough And Rowdy Ways-tournee, ter promotie van het gelijknamige album.

Het jaar waarin Tom Willems stopte met zijn Dylan-blog, maar doorging met een ander blog.

Dat soort dingen. Die je wilt onthouden, maar toch niet doet. Maar die je waarschijnlijk toch wel ergens hebt genoteerd.

Afgelopen week keken mevrouw Frits en ik naar een documentaire over Queen-zanger Freddie Mercury. Mevrouw Frits vroeg of er een link is tussen Queen en Dylan. Die link is er niet, dacht ik. Of je moet denken aan wat samenwerkingen.

Maar later zag ik tóch een link. Tijdens het Freddie Mercury Tribute Concert for Aids Awareness kwam ook de band Guns N' Roses opdagen. De formatie rond Axl Rose speelde onder meer Knockin' on Heaven's Door, waarmee ze ook een grote hit mee scoorde. Dat nummer komt natuurlijk uit de pen van Dylan.

Als straks in Leeuwarden de fles open gaat, is het in Kiribati al dertien uur 2025. In de Verenigde Staten moeten de inwoners nog een paar uur geduld hebben voor het ook daar het nieuwe kalenderjaar is. De tussentijd is een mooie gelegenheid om in huiselijke kring te mijmeren over het afgelopen jaar.

Million Dollar Bash

Vannacht wordt op RTL 7 de film Million Dollar Baby uitgezonden. Clint Eastwood tekende voor zowel de regie, het producentschap en de hoofdrol. Verander 'Baby' in 'Bash', en je hebt het liedje te pakken dat Bob Dylan met The Band heeft opgenomen in de kelder van Big Pink.

Big Pink was een groot roze geschilderde woning in Woodstock. The Band nam in 1967 hier haar intrek, toen ze werkeloos was geworden. Eerder waren de vijf muzikanten als The Hawks in dienst van Ronnie Hawkins, tot Dylan ze losweekte bij hun broodheer. De vier Canadezen en de Amerikaan kwamen vervolgens bij Dylan op de loonlijst te staan, toen hij de wereld overging met zijn elektrische muziek.

Toen Dylan in de zomer van 1966 van zijn Triumph Tiger 100-motor donderde, trok hij zich als een huisvader terug uit het openbare leven. Maar muziek maken deed hij nog wel met zijn muziekvrienden.

Een miljoenenjacht is het overigens ook altijd bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Ook al in 1976, toen Jimmy Carter het opnam tegen Gerald Ford. Carter won en was één ambtstermijn de hoogste man van het land. Voor zijn verkiezingscampagne schakelde Carter de hulp in van The Band.

Carter was een pindaboer uit de staat Georgia. The Band speelde sinds jaar en dag het lied Georgia On My Mind, dat werd gebruikt voor Carters tournee. Een studio-versie van het nummer verscheen op Islands, het laatste album van The Band in de oorspronkelijke bezetting.

De mannen hadden hun miljoenen al binnen. Carter kreeg zijn kiesmannen. Maar gisteren is de 100-jarige oud-president overleden, uit de tijd gegaan. Nu heeft Georgia Carter on my mind. Je kunt wel de miljoenenjacht winnen, maar daarmee heb je niet het eeuwige leven.

Eigen tekst doornemen

Voordat regisseur Jim Mangold kon beginnen aan de opnames van A Complete Unknown, moest hij zijn zelfgeschreven script een aantal keer door. Dat deed hij niet alleen, Mangold kreeg hiervoor de dwingende hulp van Bob Dylan zelf. "Ze hebben het hele script hardop voorgelezen," vertelde producent Peter Jaysen in de podcast The Town. "Jim las alle rollen en regieaanwijzingen voor en Bob alleen zijn eigen dialogen."

Bij dit soort verhalen blijft het altijd een beetje schimmig of het voorval daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Soms zijn ook anekdotes van de verteller van dienst om het podium te grijpen. Maar je kunt je er wel iets bij voorstellen. De film gaat natuurlijk expliciet over Bob Dylan - anders dan bijvoorbeeld I'm Not There, waarin zes acteurs zeven personages of periodes uit Dylan's leven en werk vormgeven.

Dat Dylan in ieder geval zijn eigen dialogen goedkeurt, valt wel wat voor te zeggen. Geen grappen in de Dylanesque dialogen. Het doet denken aan die ene zin uit A Hard Rain's A-Gonna Fall: But I’ll know my song well before I start singin’.

Overigens is het scenario dat Mangold schreef voor zijn film gebaseerd op een journalistiek-historisch boek. Dylan Goes Electric! van Elijah Wald, dat in 2015 verscheen. In eerste instantie zou de film ook dezelfde titel als het boek krijgen. Maar in de loop van het project werd ook de titel aangepast.

Het eerste foutje in de film is ook al aangestipt. Aan het slot van A Complete Unknown wordt gemeld dat Dylan de eerste songwriter is die de Nobelprijs voor de Literatuur krijgt. Dat is niet waar, een kleine eeuw eerder ontving collega-tekstschrijver Rabindranath Tagore ook al de prestigieuze prijs.

Enfin. Over twee maanden is de film in de Nederlandse bioscopen te zien. Waarschijnlijk moeten we in Leeuwarden naar het filmhuis voor A Complete Unknown. Dat geeft niet, zo'n filmhuis is wel net wat gezelliger dan een reguliere bioscoop. En voor mevrouw Frits en mij een leuk uitje.