Terwijl Oudejaarsdag langzaam naar de datumgrens kruipt, zet ik traditiegetrouw John Wesley Harding op. Het is Dylan's eerste album na zijn motorongeluk van de zomer 1966. Geen folk, geen rock, maar de folkrock. Met Bijbelse teksten.
Ik ben er inmiddels achter waarom ik dit album zo graag draai in de laatste week van het kalenderjaar. John Wesley Harding verscheen namelijk 27 december 1967, Derde Kerstdag.
Misschien is er nog een andere reden. Sommige mensen korten de albumtitel JoHn Wesley Harding af tot JHWH. Dat is de naam waarmee de Eeuwige zich bekend maakt aan Mozes bij de brandende braamstruik (Exodus 3). JHWH is een lastig te vertalen naam, maar betekent 'Ik ben'. Dat is een mooie naam voor de jaarwisseling. God is. God is er. Hij is de God die hemel en aarde gemaakt heeft, die trouw is tot in eeuwigheid en nooit laat varen het werk van Zijn handen.
Nou ja. Dit is een Dylan-blog. Niet een theologische verhandeling.
Ik zet John Wesley Harding maar weer iets harder, om zo het vuurwerk te verdragen - of zelfs te verdringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten