Bob Dylan is al ruim een week 80 jaar. In mijn achterhoofd hield ik er rekening mee, dat de zanger op zijn verjaardag zou komen te overlijden. De cirkel is rond: sterven op je 80e verjaardag. Maar niets is minder waar.
Lars Hulsof en Chris Kijne hebben het afgelopen jaar de BOBcast gemaakt. Elke twee weken een Nederlandstalige gast in de podcast. Met als grote finale een live-uitzending op NPO Radio 1, vrijdagavond voorafgaand aan Dylan's verjaardag. Ze kondigden aan dat een week later een extra BOBcast zou komen.
Een interview met Larry Campbell, die jarenlang de snaren in Dylan's begeleidingsband beroerde. Letterlijk. Van elektrische en akoestische gitaren via slide en pedalsteel-gitaren naar viool en banjo. Dichter bij Dylan kun je niet komen. Of je moet Tony Garnier te pakken krijgen, die al sinds eind jaren tachtig onafgebroken de bassist is in de zogenoemde Never Ending Band.
Die BOBcast moet nog komen. Misschien komende zondag pas. Je maakt wel eens een foutje in de agenda.
Over agenda gesproken, ik heb bij '1 juni' genoteerd dat Dylan wel eens naar Nederland zou kunnen komen. Dat was namelijk wat Leon Ramaker heeft gezegd. Ramaker was jarenlang de hoogste baas bij concertorganisator MOJO. En hij was de gast in BOBcast #10 van 11 oktober 2020. "Bob is bored," zou zijn management tegen Ramaker hebben gezegd. En of Dylan in juni 2021 in de Ziggo Dome kon optreden. En of Ramaker dat kon regelen.
De onderlinge contacten van Ramaker met Dylan's management is voor buitenstaanders niet te controleren. We moeten Leon maar op zijn blauwe ogen geloven. Al bij het horen van deze stelling had ik zo mijn twijfels. Misschien dat Leon Ramakers beetje een praatjesmaker is. Om zelf weer even in de belangstelling te staan.
Dylan is 80. Een overtocht over de grote plas, naar Europa of naar Azië, lijkt me sterk. Ik kan me beter voorstellen dat Dylan alleen nog maar tourt door de Verenigde Staten. Geef hem eens ongelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten