Het is vrijdag en voor
mij een vrije dag. Mijn baas heeft besloten mij een verlof te geven.
Tijd dus om weer op adem te komen. En dus stromen er allerlei
gedachten door mijn hoofd. Ook gedachten die over Dylan gaan, of aan
Dylan raken en schuren.
Citaat uit een column in
Het Parool van vorige week zaterdag:
“In dezelfde week dat
een intieme foto van een homostel in Sint-Petersburg de prestigieuze
World Press Photo won, kwam in Amerika acteur Odin Biron uit de kast.
Wie? zult u zeggen, en inderdaad heeft vrijwel niemand in de wereld
van deze jonge acteur uit Minnesota gehoord. Behalve in Rusland dan,
waar het nieuws de voorpagina's haalde en de sociale media deed
exploderen.”
Minnesota. Onbekende
kunstenaar (is acteren ook kunst, net als muziek maken of
schilderen?). Rusland. Het lijkt bijna de jonge Zimmerman: ook uit
Minnesota. Als Zimmerman nog onbekend. En met Oost-Europese roots.
Mijn moeder was vandaag
op bezoek. Ze vertelde over een oversized kledingstuk, dat ze had
gepast. Oversized kledingstuk. Ik dacht gelijk aan de hoes Empire
Burlesque. Na het vertrek van mijn moeder wilde ik Empire Burlesque
gaan luisteren, maar greep “mis”: het werd Knocked Out Loaded.
Met Brownsville Girl, over Henry Porter die geen Henry Porter heette
– dit feitje is het enige wat we over deze acteur weten.
Op hetzelfde album staat
They Killed Him, van de hand van Kris Kristofferson. Onder meer
Martin Luther King wordt bezongen. Deze week ging de film Selma in
première, over -jawel- Martin Luther King. Ik weet niet of Dylan nog
voorkomt in de film over dr. King, maar het zou me niets verbazen.
Misschien ben ik wel teleurgesteld als er geen plekje voor Dylan is.
Maar wie ben ik.
Het is vrijdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten