Afgelopen week werd een horloge verkocht voor ruim 2 miljoen euro. Maar dan gaat het ook wel om een klokje met een verhaal. Het gouden zakhorloge was eigendom van Isidor Straus. De mede-eigenaar van de warenhuisketen Macy's verdronk met zijn vrouw Ida tijdens de ramp van de Titanic.
Het horloge kwam stil te staan op 2.20 uur, het moment dat het onzinkbare schip daadwerkelijk onder water verdween. Toen Straus vanwege zijn leeftijd een plaats op een reddingsboot kreeg aangeboden, weigerde hij voorrang te nemen op andere mannen. Zijn vrouw wilde hem niet achterlaten. Het echtpaar werd zitten op ligstoelen voor het laatst levend gezien. Het koppel behoorde tot de weinige eersteklaspassagiers die bij de ramp omkwamen.
Ik moet denken aan het lied Tempest. In dit lange nummer van Bob Dylan, dat te vinden is op het gelijknamige album uit 2012, zit een couplet over een andere opvarende, die het schip ook niet wil verlaten. Dylan zingt over deze Jim Dandy:
Jim Dandy smiled
He'd never learned to swim
Saw the little crippled child
And he gave his seat to him
He saw the starlight shining
Streaming from the East
Death was on the rampage
But his heart was now at peace
Je hart krimpt ineen bij deze scene. Dylan heeft wel iets met de Titanic, want het schip wordt ook opgevoerd in Desolation Row. Een episch lied met apocalyptische beelden over de Verlorenstraat, een weg waar je niet wilt zijn.
Dylan zal dit horloge wellicht niet hebben gekocht. Vanavond moet hij eerst nog optreden in Killarney, net als morgenavond. Overmorgen wacht Dublin, en dan is de Europese najaarstournee achter de rug. Kan de neus weer naar Malibu. Maar dat is pas over drie nachtjes slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten