Overmorgen is alweer oktober. De herfst lijkt nu ook wel zijn intrede te hebben gedaan. Maar oktober betekent ook iets anders.
De maand oktober houdt in dat Dylan dit jaar weer naar Europa afreist. Donderdag 16 oktober begint zijn Europese najaarstournee 2025 in Helsinki. In anderhalve maand tourt de bard over de landen van het Oude Continent.
Twee keer in Amsterdam, tweemaal Parijs, drie avonden in Brussel, een handvol Scandinavische concerthallen, veel Duitse steden. Al deze shows vallen onder de paraplu van de Rough and Rowdy Ways-tournee, die Dylan na corona is begonnen.
Uiteraard ter promotie van zijn gelijknamige album. Dat merk je aan de nummers die hij speelt in dit kader. Maar het kan ook zomaar zijn afscheid zijn. Het afscheid van het grote publiek, de lange tournees over de continenten.
Als je de zanger nog eens wilt zien...
Als de berg niet naar Mozes komt, komt Mozes wel naar de berg. Of andersom.
Zoiets.
Mevrouw Frits en ik bezoeken de bard ook bij een van deze concerten. Op het Europese vasteland. Mevrouw Frits omdat ze met me mee wil en zo'n ervaring me graag gunt. Daar is ze om te prijzen. Je treft weinig zulke lieve vrouwen en echtgenotes.
Ik ga omdat dit misschien écht de laatste keer kan zijn. Het concert in Antwerpen, de voorlaatste keer in de Lage Landen, was al zo'n moment. Maar nu...
Enfin, het is nog september. De herfst valt in, maar het voelt nog zomer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten