Vandaag is het 24 jaar geleden dat "Love and theft" verscheen. Dit is het album waar ik 'in Dylan' kwam. Natuurlijk kende ik hem wel, en zijn muziek ook. Maar om zelf toe te treden tot de fans van Dylan, dat kwam bij dit album.
Het is misschien wel het enige album dat ik ken met een citaat als titel. "Love and theft", alsof hij uit liefde de nodige diefstal pleegt. Natuurlijk weten we dat in de folkmuziek, waarin de muzikant Dylan is opgegroeid, bekend is met het lenen van melodieën en teksten van collega's.
Maar in het geval van dit album speelt nog iets anders. Liefhebbers van de Japanse literatuur herkenden in de teksten op dit album veel van het boek Confessions of a Yakuza, van Junichi Saga. Dylan heeft niet aan bronvermelding gedaan. Blijkbaar had hij de eerste les gemist, toen hij begon aan de studie Letterkunde aan de University of Minnesota.
De officiële release valt natuurlijk samen met de aanslagen in Amerika. Twee vliegtuigen boorden zich in de Twin Towers van het World Trade Center in New York, en een ander vliegtuig in het Pentagon. Een vierde vliegtuig stortte neer in de buurt van Shanksville in de staat Pennsylvania.
Het zijn feiten die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. En dan heb ik het niet eens over de inhoud. Sommige Amerikaanse fans zien in de teksten van het album ook al aanwijzingen voor deze aanslagen. Dat kan, maar daarvoor ben ik toch te weinig ingevoerd in het Amerikaans. Het wordt gelukkig uitgebreid toegelicht in de documentaire How many roads van Jos de Putter.
Vandaag een goede dag om me te buigen over liefde en diefstal. En over hun onderlinge relatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten