Onlangs kwamen we als Dylan-groep weer bijeen. Dat doen we zo elke zes weken, twee maanden ongeveer. We komen bij elkaar om te eten, waarna we een tekst van Dylan bij de kop pakken. Wat vaak de opmaat is voor een persoonlijk gesprek over onze levens.
Op verzoek maak ik dan een vertaling van de te bespreken tekst. De officieuze vertalingen van het duo Bindervoet & Henkes zijn vaak een goede zet, maar ze slaan in hun joligheid ook wel eens de plank mis. Nee, dan kan ik het beter zelf vertalen. Niet dat het op rijm is, of zingbaar wordt. Maar wel dicht bij de tekst.
Het leuke is dat je je verdiept in de tekst bij het vertalen. Zo ook over Blind Willie McTell, de blueszanger die in het lied centraal staat dat we de laatste keer bespraken.
Eén van de Dylan-vrienden vroeg me wanneer ik mijn vertalingen zou gaan uitgeven. Die gedachte speelde ook al door mijn hoofd. Lijkt me een goede zet. Mijn eigen Dylan-vertalingen. Met de achtergrond-informatie, die ik bij sommige nummers heb opgezocht. Niet bij alle nummers, helaas. Misschien kan ik dat gat nog opvullen bij mijn eindredactie voor het boek.
Nu nog een uitgever zoeken die mijn bundel wil uitgeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten