Gebonden aan een bandeloos bestaan

De tournee zit erop, Dylan is waarschijnlijk thuis. De was draait en hangt, voor de Outlaw Music Festival worden plannen gemaakt. Maar eerst de begrafenis van paus Fransiscus. Zou Dylan nog afstemmen op Vaticaan TV?

De afgelopen week las ik het boek Gebonden aan een bandeloos bestaan van Johan Bakker. Over de verhouding tussen popmuziek en de gereformeerd-vrijgemaakte kerk. Dylan komt er ook in voor, met zijn gospelalbum Slow Train Coming. Het boek geeft een tijdsbeeld, een ontwikkeling. Er is wel degelijk wat veranderd, ook de blik op popmuziek is niet meer wat het een halve eeuw geleden was.

Bakker doet zijn verhaal aan de hand van de band Wingerd, rondom zanger Cees van Moolenbroek. Nadeel van zo'n boek is dat het lijkt alsof Wingerd zelfstandig de ontwikkeling heeft begeleid. Het boek is geen proefschrift, maar vooral een anekdotisch geheel.

Denk ik.

Maar het is eengoede reden om de Dylan-gospels maar te draaien. Misschien wel Knockin' On Heaven's Door, A Hard Rain's A-Gonna Fall of Forever Young, de nummers die Dylan voor paus Johannes Paulus II speelde tijdens het Catholic Eucharistic Congress in het Italiaanse Bologna.